Sanat Araştırmaları Merkezi, Ekim ayında başlattığı SanatHafıza program dizisinin dördüncü oturumunda Ali Pulcu’yu konuk ediyor. Pulcu ile 12 Ocak 2013 tarihinde  “Babalarını Tanıyamayan Çocuklar: Ayşecik, Sezercik, Ömercik ve diğerleri”ni konuşacağız.

Hafta sonları seyrettiğim korku filmlerini, yatılı okuduğum lisenin arka bahçesinde bire bin katarak meraklı beş altı arkadaşa anlatmaktan büyük keyif alırdım. Dinleyenler de keyif alıyorlardı ki bu muhabbet devam edip gidiyordu bir hayli zamandır. İşte, kazığı vampirin kalbine esas oğlan şöyle çaktı, o dişlerini kurbanının boynuna böyle geçirdi derken bir gün ‘’Ne anlatıyorsun arkadaş anlat da biz de dinleyelim!’’ diyen bir güruhun saldırısına uğradım. Merhum Cem Karaca’nın “İhtarname” şarkısı eşliğinde bir temiz dayak yedim. Arka bahçede, fısır fısır, bu adam etrafına topladığı bu üç beş kişiye saatlerce ne anlatabilir sorusundan yola çıkan liseli devrimci gençler açıktan namaz kılma alışkanlığımdan olsa gerek “olsa olsa irticai propaganda yapıyordur’’ kanaatine varmışlar ve biletimi kesmişler. Sene 1977 veya 78’di.

Dayak bana ders oldu mu, bilmiyorum.  O gün bu gündür İhtarname şarkısını dinlemekten ve meraklıları ile filmler hakkında sohbet etmekten keyif almaya devam ettim.  Çok sonraları bu merak konu ile yakından ilgili arkadaşların teklifi ile bir dizi Bilim ve Sanat Vakfı Güz-Bahar dönemi sohbetlerine dönüştü.  Ders diyemiyorum çünkü hiçbir zaman sohbetler yetkin bir ders kıvamına dönüşemedi. Ama belli bir sürekliliği ve bir miktar ilgilisi, takipçisi, meraklısı her zaman oldu. Genç arkadaşlardan gelen talepleri de elimden geldiğince geri çevirmemeye çalıştım. Bu sohbetlerde katılımcılarla birlikte daha çok popüler filmler ile aktüel olanın arasındaki kesişme ve çakışma noktalarına yoğunlaşarak “zamanın ruhu’’nun film metinlerine gizli- açık nasıl yansıdığını keşfetmeye çalıştık.

Sanat Araştırmaları Merkezi’nin “SanatHafıza” başlığı altında düzenlediği program çerçevesinde “Babalarını  Tanıyamayan Çocuklar: Ayşecik, Sezercik,  Ömercik ve diğerleri’’ başlıklı sohbetimiz sırasında, hiç adam yerine konmayan çocuklar 1960’ lardan itibaren aniden neden yıldızlaştılar, çok haşarı ve çok uslu olmayı nasıl becerebildiler, babalarına niçin amca demek zorunda kaldılar, annelerinin bir melek olduğunu niçin göremediler, niçin mahallelinin başına bela oldular, onca ağır yükü omuzlarına kimler bindirdi ve o yükü taşıyamadıkları için mi Küçük Emrah’lara ve nihayetinde Recep İvedik’lere evrildiler gibi daha yenice sorulmaya başlamış soruların peşine beraberce düşmeye gayret edeceğiz.

Maruzatım budur.

SanatHafıza 4

Babalarını Tanıyamayan Çocuklar: Ayşecik, Sezercik, Ömercik ve diğerleri

Ali Pulcu

12 Ocak 2013 Cumartesi

13.00

Zeyrek Salonu

Okuma Önerileri:

Asuman Suner (2005), Hayalet Ev, “Çocukluk / Çocuksuluk”, Metis Yayınları, ss. 49 – 97.

Umut Tümay Aslan( 2009), Mazi Kabrinin Hortlakları, “Sukut ama sembol, Nazar ama niyet”, Metis Yayınları, ss.233 – 297.